Waterspreeuw

als je heel goed zoekt....zie je geen waterspreeuw (2014)

Het seizoen loopt ten einde. Het toerisme zakt weer op z’n gat……en zo ook de klandizie. Was het in juli hoogtij, augustus is de maand waarin het zomer- en toeristenseizoen zich gaat wenden richting het najaar. Mooi weer twijfelt of het nog zijn best zal doen om mijn botten te warmen. Daar waar de klanten steeds meer uitblijven, en zo had ik ook verwacht, zo gaat dat hier….. verschijnen de andere bewoners hier weer. Dieren van allerlei pluimage. De afgelopen week werd ik getrakteerd op de huisotter, die zich eindelijk weer liet zien….. huppend over mijn erf. Een familielid van deze otter woont hier ook. De nerts. Een hele familie overigens. Vanaf mijn terras zie ik ze geregeld over de stenen klauteren. Zwemmen kunnen ze net zo goed als de otter. En vanmorgen terwijl ik zat te mijmeren over de rustiger tijd die komen gaat en wat ik dan eens zal doen, zag ik een waterspreeuw bezig op zijn karakteristieke manier. Springend van steen tot steen en met zijn achterlijf hippend. Als een kwikstaart eigenlijk. Maar hij lijkt op spreeuw noch kwikstaart. Afgelopen week nog gedacht aan de waterspreeuw en mij afgevraagd of die hier ook zou zitten. Ik heb ze heel veel gezien bij beekjes in Frankrijk. Maar hier nu dus ook. En dat doet mij deugd;  net als de zee- en steenarenden, de zaagbekken, zeekoeten en veel andere vogels die hier regelmatig zitten. En het leuk is dat ik nu ook de tijd heb om er meer van te genieten. Het wordt rustiger met werk en ik heb meer tijd om van Noorwegen te genieten. Dat is tenslotte de reden dat ik hier zit. Niet om te werken. Althans, niet om me een slag in de rondte te werken. Al is dat wel even nodig geweest, met alle charmes die dat ook oplevert zoals het ontmoeten van leuke en tevreden mensen. Nu de mensen plaats gemaakt hebben voor de dieren….of zou het zijn dat ik wat meer tijd over heb en ze nu pas zie…. ga ik het naseizoen in  en moet ik me beraden op hoe nu verder. Eigenlijk wel een heel basaal gegeven. Al is het jagen en verzamelen ver achter ons, de moderne variant beleef ik nu. Hoe ga ik me voorbereiden op de winter. Het slijk der aarde is nodig, ook hier….of moet ik zeggen vooral hier…. Daar moet ik in voorzien. En dat zal lukken op de een of andere manier. Maar daarbij zal ik ook de tijd nemen om te genieten van hier en Noorwegen ademen. De rust die het hier biedt genieten en beseffen dat er op zoveel plekken een ander leven geleid en helaas ook heel erg geleden wordt.